ภูเก็ตไข่มุกแห่งอันดามัน สวรรค์คนชอบทะเล
ไม่แปลกใจเลยที่ภูเก็ตจังหวัดที่เป็นหมู่เกาะทางภาคใต้ที่ใคร ๆ ก็รู้จักต่างขนานนามให้ว่า “ไข่มุกแห่งอันดามัน” เพราะมันสวยสมคำร่ำลือสวยเหมือนไข่มุกที่เจิดจรัสหาอะไรเปรียบมิได้ เราเคยไปภูเก็ตครั้งแรกเมื่อประมาณสิบกว่าปีที่แล้วทะเลสวยยังไงกลับไปวันนี้ก็ยังสวยอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน น้ำทะเลใสแจ๋ว หาดทรายขาวคลื่นซัดสาดฝั่งไม่หยุด เปรียบเสมือนสาวพันปีสวยไม่สร่างยังไงก็ยังสวยอย่างนั้น
ร่มผ้าใบหลากสีหายไป หาดทรายขาวได้กลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
สิบกว่าปีที่แล้วถ้าหากใครไปเยือนหาดป่าตองชายหาดที่มีชื่อเสียงที่สุดของภูเก็ตแล้วล่ะก็คงจะเห็นแค่ชายหาดที่เต็มไปด้วยร่มผ้าใบริมชายหาดหลากสีที่กางเรียงรายเต็มพรืดไปหมด กว่าสายตาจะมองทะลุร่มพวกนี้ไปเจอน้ำทะเลได้ต้องจ้องมองกันเบ้าตาแทบทะลุเลยล่ะ เป็นอย่างนั้นจริง ๆ นะ เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ เอาจริง ๆ ก็เกะกะสายตามากพอดู ชายหาดไม่เหมือนชายหาด ดูเกะกะวุ่นวายเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวเต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าที่ทำมาหากินกับนักท่องเที่ยว ไหนจะร้านอาหาร ไหนจะร้านทำผม (ถักเปียริมหาด) ไหนจะร้านนวดเอย เดินกันให้ควัก บางครั้งนักท่องเที่ยวอย่างเราก็ไม่ได้อยากกินอาหารตลอดเวลา ไม่อยากถักเปียให้สวย ไม่อยากนวดเพราะไม่เมื่อย แต่อยากนั่งชมวิวทะเลเงียบ ๆ ปล่อยอารมณ์ไปบ้างตามประสาวิ่งลงทะเลเล่นน้ำอย่างเป็นส่วนตัวบ้างอะไรบ้างแต่ก็ทำไม่ได้ จะเดินไปทางไหนก็โดนเรียกโดนตื้อจนแทบจะเขวี้ยงข้าวของที่มีติดมือทิ้งแล้วกลับไปนั่งกอดเข่ามองสระน้ำที่โรงแรมก็ได้ แต่พอกลับไปอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้ภูเก็ตเปลี่ยนไปแล้ว ป่าตองจ๋าร่มผ้าใบหลากสีหายไปแล้ว อยากจะโห่ร้องด้วยความดีใจชายหาดสงบน้ำทะเลเขียวใสกลับมาแล้วอย่างไม่น่าเชื่อ จะด้วยการจัดระเบียบทำให้ทะเลที่ภูเก็ตในวันนี้ดูสงบเงียบอย่างที่มันควรจะเป็น นักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบธรรมชาติอย่างเรา ๆ เป็นปลื้มอยากเอนหลังนั่งพิงต้นมะพร้าวดื่มอะไรเล็กน้อยเพลิน ๆ คนเดียวก็ทำได้ อยากเล่นน้ำทะเลกับเพื่อนก็ถอดเสื้อ (เสื้อคลุมน๊าหาใช่ความล่อนจ้อนอย่าคิดมาก ฮิฮิ) ใช่แล้วถอดเสื้อคลุมสลัดผ้าวิ่งลงทะเลไปเล่นน้ำได้อย่างสบายใจ ไม่มีใครตื๊อให้ทำนู่นทำนี่ที่ไม่อยากทำแล้ว คนที่ห่างหายจากภูเก็ตไปนานเพราะเบื่อความวุ่นวาย อยากให้กลับไปอีกครั้งจังแล้วคุณจะชอบภูเก็ตในวันนี้วันที่ภูเก็ตเปลี่ยนไปภูเก็ตแบบเดิมแบบที่เคยสงบกลับมาเหมือนเดิมแล้วน๊า