สนามเกอโลราบุงการ์โน (Stadion Utama Gelora Bung Karno) หรือที่เรียกติดปากคนไทยว่าสนามเสนายัน เป็นสนามที่แฟนบอลไทยยุคหนึ่งจำได้ดีว่าเป็นสนามที่น่าขนลุกสนามหนึ่งสำหรับทีมชาติไทย นั่งเพราะความใหญ่โตขนาดความจุแฟนบอลได้มากกว่า 100,000 คน และด้วยวัฒนธรรมการเชียร์แบบสุดลิ่มทิ่มประตูของแฟนบอลอินโดนีเซีย ก็ทำเอานักฟุตบอลทีมชาติไทยในยุคนั้นที่ไปเยือนต่างยอมรับกันว่ามีขาสั่นเหมือนกัน แม้ว่าในปี 2018 จะมีการปรับปรุงสนามใส่เก้าอี้ทุกที่นั่งทำให้จำนวนที่นั่งลดลง แต่ก็ยังมากกว่า 70,000 ที่นั่งอยู่ดี ไม่ว่าใครมาเยือนก็ใช่ว่าจะรอดกลับไปได้ง่าย ๆ
แต่ถ้าไม่ได้มาไฟว้กับเจ้าถิ่น สนามแห่งนี้ก็เป็นสวรรค์ของคนชื่นชอบกีฬาได้เหมือนกัน
ที่ตั้งของสนามเกอโลราบุงการ์โน ตั่งอยู่ในกลางเมืองจาการ์ต้าร์ และเป็นสปอร์ตคอมเพล็กขนาดใหญ่ เนื้อที่ถึง 279 เอเคอร์ ซึ่งรวมไว้ทั้งสนามกีฬาหลักและกีฬาอื่น ๆ เช่น สนามบาสเก็ตบอล สนามเทนนิส หรือว่ายน้ำ มีศูนย์ฝึกฟุตบอล ศูนย์ราชการและศูนย์ประชุม เรียกว่าครบครันและใหญ่ที่สุดในอาเซียน เกอโลราบุงการ์โนสปอร์ตคอมเพล็กจึงเป็นสถานที่หลักสำหรับการจัดการแข่งขัน และการประชุมใหญ่ ๆ ของประเทศ และในอีกมุมหนึ่งก็เป็นสวนสาธารณะ ลานออกกำลัง ของประชาชนนักท่องเที่ยวและผู้อาศัยทำงานในจากาตาร์ด้วยเช่นกัน เราจะเห็นผู้คนมาปิกนิก ปั่นจักรยาน เล่นกีฬาต่าง ๆ ทุกเย็นและสุดสัปดาห์ มีแม้กระทั่งโยคะและเต้น Sumba ด้วยนะ ซึ่งก็คล้าย ๆ กับสนามศุภ ฯ หรือสนามราชมัง ฯ ของไทยเรานั่นเอง
ด้วยความเป็นหน้าเป็นตาของกรุงจากาต้าร์ เกอโลราบุงการ์โน จึงรายล้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการเดินทางทั้งสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน หรือรถประจำทาง แต่จากการเข้าพื้นที่จริงของ VWIN แนะนำว่าควรใช้รถไฟใต้ดิน เพราะกรุงจากาต้าร์ก็ขึ้นชื่อเรื่องการจราจรไม่ต่างกับกรุงเทพมหานครเลย นอกจากการมาใช้บริการสปอร์ตคอมเพล็กแล้ว รอบ ๆ พื้นที่ยังอยู่ใกล้โรงแรม ร้านอาหาร และช้อปปิ้งมอลขนาดใหญ่ถึงสามแห่ง และเดินได้ในระยะทางไม่ถึงหนึ่งกิโล
หรือถ้าใครอยากจะเข้าถึงประชาชนชาวจากาต้าร์จริง ๆ ล่ะก็ สตรีทฟู้ดของที่นี่ก็มีชื่อเสียงไม่น้อยกว่ากรุงเทพเลย เราสามารถเดินชิมได้ตามถนนตรอกซอกซอยในจากาต้าร์ได้อย่างเต็มที่ ส่วนร้านอร่อยมีร้านไหนบ้างนั้นอาจจะต้องสอบถามคนในพื้นพี่ดู
แม้ว่าจากาต้าร์จะไม่ใช่จุดหมายปลายทางหลักของนักท่องเที่ยวเมื่อพูดถึงอินโดนีเซีย แต่สำหรับนักท่องเที่ยวสายวัฒนธรรม ที่อยากไปสัมผัสคนประเทศนั้น ๆ จะไปทำธุรกิจ หรือไปเชียร์กีฬา หากต้องอยู่หลายวัน เป็นสัปดาห์ สนามเกอโลราบุงการ์โนก็เป็นสถานที่น่าสนใจแห่งหนึ่งที่น่าจะเยือนสักครั้ง อย่างน้อย ๆ การได้ไปดูสนามกีฬาใหญ่ยักษ์ติดอันดับโลกที่มีประวัติยาวนานแบบที่บ้านเราไม่มี มันก็ทำให้หัวใจพองโตได้เหมือนกัน แต่สำหรับแฟนบอลคนหนึ่งบอกตรง ๆ เลยว่าอิจฉา
